Timur davul çalma işinde kendini geliştirmeye devam ediyor. Bagetleri öyle bir kavrıyor ve savuruyor ki, önünde durmak yürek ister. Nitekim bazen padleri ıskaladığında kendi eline, kafasına veya benim dizime sağlam vuruşlar yapıyor.
Ufaklık davul çalmayı o kadar çok seviyor ki çalarken gülüyor, bazen iyice gaza gelip hırslanıyor, daha bir hızlanıyor kolları. Artık yeter dediğimizde de yırtıyor ortalığı; hemen ilgisini başka bir oyuncağa kaydırmaya çalışıyoruz...
2 yorum:
Enişteye benzicek demek, inşallah daha yetenekli çıkar.
Bizim fırsatımız yoktu küçükken Evrim. Yoksa sen bir PORTNOY, ben bir PETRUCCI olabilirdik belki de... :)
Yorum Gönder