Ben oğlumu özledim...

Görüşmeyeli 9 gün oldu ama sanki yıllar geçmiş gibi. Söylenenlere göre çok değişmiş, kilosu artmış; boyu uzamış...

Diyorlar ki mahallelinin sevgilisi olmuş, gününü gün ediyormuş...

Az kaldı, hafta sonu Bursa'ya gidiyorum, Timur Bey'i ve validesini almaya. Göreceğiz bakalım ne kadar özlemiş küçük adam babasını...

Az kaldı... :)

Uykucu şirin iş başında!

Bursa'ya vardığımızda yorgun düşen resimdeki ikili, temiz havanın da etkisiyle bir güzel uyku çekti...

Beyimiz artık yüzüstü daha rahat uyuyor sanki; hatta uykusunda gülmeye kahkaha bile atmaya başladı. Artık rüyasında ne görüyorsa...

Timur Bey'in ilk deniz aşırı seferi...

Geçtiğimiz Cumartesi sabahı, Bursa'daki akrabaları ziyaret etmek üzere yola çıktık. Timur, annesi ile birlikte 2 hafta boyunca büyük anneannesi ve büyük teyzesinin yanında kalacak, zira annesinin artık gerçekten dinlenmeye ihtiyacı var...

Oğlumdan ayrılmak tahminimden daha zor oldu. Dönüş yolunda birçok kez U-dönüşü yapmayı aklımdan geçirdim ama yapmadım. 3 saatlik yolculuk sonrasında eve vardığımda, teselli olacağını umduğum Formula 1 yarışını da elektriklerin kesik olması nedeniyle seyredemeyeceğimi fark ettiğim an artık moralim iyice bozulmuştu.

Şimdi 2 hafta sonraki dönüş yolculuğunu iple çekiyorum. İnşallah unutmaz beni oğlan; sakalları kesmek zorunda kalmam... :)